Son Darbe
Şirret
bir komutanın balyozu inince tepemize
En
çok toprağa düşmek geldi aklıma nedense...
Birden
bire soldu bahtsal bir gen olan buğday tenlerimiz,
Dedim;
ulu putlar ve kuklaları varken biz kimiz?
Sustum,
tek kelime edebilecek mecalim kalmadı,
Son
halifenin ahı düştü kent kadar yorgun gözlerimden,
Tırnakları
çekilen dünyam sevinç(!) gözyaşlarına boğuldu,
Sus
yemiş dilim aniden bir intihar eylemcisi oldu.
Hücrelerimden ciğerime bir kasvet döküldü inleterek,
Ağlamak
yakışmayınca susarak kustum bütün çığlıklarımı,
Sırılsıklam
küfürler karışınca moleküllerimden havaya,
Dedim;
barış bu ülkeye hep ağır siklet bir rüya...
Sonra
çıkardım zulamdan zifiri bir isyanın son nefesini,
Sürdüm kaldırım taşlarının ustura yemiş ak saçlarına,
Bir
ah yükseldi ki semaya hiçbir kelime anlatamaz,
Bir
ah işittim ki, benzemez kan şırıltısına...
13.05.2012/Yalova
Necip Abdurrahmanoğlu |