Ölüm-Yaşam ve Akşam
Bir seda duyduk,ansızın durduk;
Ölüm!..seslenmekteydi ince minarelerden,
Yağmur öncesi şimşeklere gömüldü ruhumuz,
Meğer güneş altında da kesilirmiş insan buz.
Ah,bütün gündüzlerden korkar olmuşum,
Annemi görsem mezar taşlarını hatırlarım,
Sela!..alnımızda derin izler bırakır,
Sefiller diyarında biz günah yarışındayız...
Acının ekildiği tarlalardan akıyoruz,
Güneş kızgın,ay gururlu, biz çocuk...
Ateş huzmelerinin en haylazı ellerim,
Hangi yöne dönersem çatlıyor kemiklerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder