116.damla

Vuslata Kanma

Uzaklardan kokusunu alıyorum yarimin,

İstanbul kıs kıs gülüyor gözlerime,

Bulaşırken yosun kokusu yalnızlığıma

Sevmek diyorum,

Sevmek, darağacına tırmanırcasına.

Gözlerim vakitsiz bulut kervanı,

Kalbimde bir zulüm,

Bir ölüm demlenir;

Alnımdan ter gibi ömrüm akarken

Aldırma diyorum yalnızlığıma.

Ey gönlüm yalnızlık kaderin senin

Çileyle yoğrulmuş ömrü sevenin

Bu dünya, bu düzen böyle kurulmuş,

Vuslata kanıp da boşa aldanma.

24.06.2012

İstnabul

Necip Abdurrahmanoğlu